شمیم گل نرگس

امام علی علیه السلام:

اَعْجَبُ ما فِی الاِْنْسانِ قَلْبُهُ، وَ لَهُ مَوارِدُ مِنَ الْحِکْمَةِ وَ اَضْدادٌ مِنْ خِلافِها، فَاِنْ سَنَحَ لَهُ الرَّجاءُ اَذَ لَّهُ الطَّمَعُ، وَ اِنْ هاجَ بِهِ الطَّمَعُ اَهْلَکَهُ الْحِرْصُ، وَ اِنْ مَلَکَهُ الْیَأْسُ قَتَلَهُ الاَْسَفُ … فَکُلُّ تَقْصیرٍ بِهِ، مُضِرٌّ وَ کُلُّ اِفْراطٍ بِهِ مُفْسِدٌ

شگفت ترین عضو انسان، قلب اوست و قلب، مایه هایی از حکمت و ضدّ حکمت دارد.

اگر آرزو به آن دست دهد، طمع، خوارش می گرداند و اگر طمع در آن سر برکشد، حرص، نابودش می کند و اگر ناامیدی بر آن مسلّط شود، اندوه، او را می کُشد …  هر کوتاهی، برایش زیانبار است و هر زیاده روی، برایش تباهی آفرین.

                                                                                                                                                 علل الشرایع، ص ۱۰۹، ح ۷