شمیم گل نرگس

روى القاضى نور اللّه عن الصادق عليه السلام قال:

 إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَكَّةُ أَلَا إِنَّ لِرَسُولِ اللَّهِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِينَةُ أَلَا وَ إِنَّ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ حَرَماً وَ هُوَ الْكُوفَةُ أَلَا وَ إِنَّ قُمَّ الْكُوفَةُ الصَّغِيرَةُ أَلَا إِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِيَةَ أَبْوَابٍ ثَلَاثَةٌ مِنْهَا إِلَى قُمَّ تُقْبَضُ فِيهَا امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِي اسْمُهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُوسَى وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِيعَتِي الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ.

خداوند حرمى دارد كه مكه است پيامبر حرمى دارد و آن مدينه است و حضرت على (ع) حرمى دارد و آن كوفه است و قم كوفه كوچك است كه از 8 درب بهشت سه درب آن به قم باز مى شود - زنى از فرزندان من در قم از دنيا مى رود كه اسمش فاطمه دختر موسى (ع) است و به شفاعت او همه شيعيان من وارد بهشت مى شوند . بحارالانوار(ط-بیروت) ج 57 ، ص 228 ، ح 59

 عن سعد عن الرضا(ع) قال:
يا سعد من زارها فله الجنة

بحارالانوار(ط-بیروت) ج 57 ، ص 228 ، ح 60
حَدَّثَنَا أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالا حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ
 قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع عَنْ زِيَارَةِ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع فَقَالَ مَنْ زَارَهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ.
عیون اخبار الرضا ج 2 ، ص 267

امام رضا (ع) فرمود- كسى كه حضرت فاطمه معصومه را زيارت كند پاداش او بهشت است .

حَدَّثَنِي أَبِي وَ أَخِي وَ الْجَمَاعَةُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ وَ غَيْرِهِ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ الْبُوفَكِيِّ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنِ ابْنِ الرِّضَا ع قَالَ:
 مَنْ زَارَ قَبْرَ عَمَّتِي بِقُمَّ فَلَهُ الْجَنَّةُ.
کامل الزیارات ص 324

امام جواد علیه السلام - كسى كه عمه ام را در قم زيارت كند پاداش او بهشت است .

امام رضا علیه السلام :
من زارها عارفاً بحقّها فله الجنة
 
 كسى كه آل حضرت را زيارت كند در حالى كه آگاه و متوجه شأن و منزلت او باشد به بهشت مى رود.

بحارالانوار(ط-بیروت) ج ٤٨ ، صفحه 317

مَن رَدَّ عَن عِرْضِ أخِیهِ المُسْلِمِ وَجَبَتْ لَهُ الجَنَّةُ اَلْبَتَّةَ.

هرکس آبروی برادر مسلمانش را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص ۱۴

امام علی علیه السلام:

اَعْجَبُ ما فِی الاِْنْسانِ قَلْبُهُ، وَ لَهُ مَوارِدُ مِنَ الْحِکْمَةِ وَ اَضْدادٌ مِنْ خِلافِها، فَاِنْ سَنَحَ لَهُ الرَّجاءُ اَذَ لَّهُ الطَّمَعُ، وَ اِنْ هاجَ بِهِ الطَّمَعُ اَهْلَکَهُ الْحِرْصُ، وَ اِنْ مَلَکَهُ الْیَأْسُ قَتَلَهُ الاَْسَفُ … فَکُلُّ تَقْصیرٍ بِهِ، مُضِرٌّ وَ کُلُّ اِفْراطٍ بِهِ مُفْسِدٌ

شگفت ترین عضو انسان، قلب اوست و قلب، مایه هایی از حکمت و ضدّ حکمت دارد.

اگر آرزو به آن دست دهد، طمع، خوارش می گرداند و اگر طمع در آن سر برکشد، حرص، نابودش می کند و اگر ناامیدی بر آن مسلّط شود، اندوه، او را می کُشد …  هر کوتاهی، برایش زیانبار است و هر زیاده روی، برایش تباهی آفرین.

                                                                                                                                                 علل الشرایع، ص ۱۰۹، ح ۷

پیامبر اکرم (ص) :

مَن أكَلَ طَيِّبا ، وعَمِلَ في سُنَّةٍ ، وأمِنَ النّاسُ بَوائِقَهُ ؛ دَخَلَ الجَنَّةَ.
هر كه غذاى پاك خورَد و طبق سنّت عمل كند و مردم از شرّ و گزند او در امان باشند، به بهشت مى رود .
. سنن الترمذي : ج ۴ ص ۶۶۹ ح ۲۵۲۰